Droompiloot

20 feb. 2023 · 1 keer gelezen · 0 keer geliket

 

ik wil wel eens veranderen

van plek en van planeet

zo sprak de berg

 

als er een ufo is

die hier straks landen wil

dan ga ik zeker mee

ik ben het beu

want elke dag opnieuw

dan is hij daar

 

die snuiter met zijn bol

hij zegt dat hij niet anders kan

dat ding moet steeds omhoog

op zich is dat niet erg

dat hij zijn strijd herkent

zo denkt allicht elk wezen

 

toch wil ik gewoon weg

van hier en al dat leed

het laat me niet gerust

de top is trouwens veel te hoog

zo sprak de kam

de lucht is ijl te dun

 

er is gewoon geen plaats

daar op die spits

echt alles valt eraf

het rolt gewoon

weer naar omlaag

tot in die plooi van niemendal

 

de aanvraag heb ik ingediend

een eeuw of twee geleden

bij die brave slak

ik weet een aardemens

vraagt zich dan af

wat mij bezielt

 

mag dan die zonderling

zijn ding gewoon niet doen

slechts beterschap betrachten

stijgen wil hij toen en nu

om kalm te overzien

hetgeen hij achterliet

 

spijt en kwel ze mogen

beiden kleiner worden

het knagen aan zijn ziel

door wezens uit de laagvlakte

het mag voor altijd stoppen

verlaat voorgoed dat hart

gij moeizame magneet

 

wat hij ook probeert

die bol is van metaal

hij laat gewoon niet los

tevens is het domweg daar

het zijn dat hij ooit kreeg

de jongen knikkerde eerst nog

 

hij zag ervoer hoe alles

scheef verkeerd verliep

wanneer een kloof verscheen

gepoogd wordt toen en nu

hij moest hij zou

het licht heroveren

 

geen hinder meer ervaren

niet van bol of strijd

noch van de zure tijd

ik ben er bijna

denkt hij telkens weer

ik zie weldra de top

 

daar staan ze dan

die alien dat ruimteschip

ze komen elke dag

ze tonen dan altijd

dat formulier gekregen

van die slome slak

 

de ruimtevaarder vraagt

aan berg en knaap

is dit geschrift van u

helaas besef en weet

dit alfabet is vals

de ogen van de berg

 

zij liegen over alles

over hoogte en verlossing

niets zal helpen

jongeman jij enkeling

wat je getekend hebt

als kind was mooi

 

je pen was echter

toen al bijna leeg

het wolkendek verzweeg

hoe grijs de mist kon zijn

waar je de top

verbergen moest

 

het is te wazig in jouw hoofd

verdriet vervuilt jouw blik

je vingers weten niet

waarom de tinten zich vergissen

die roest op jouw metalen bol

noemt zich geen zacht oranje

 

enkel onze zon is warm

ik ben daar al geweest

zo sprak de ruimteluis

tot hem die heuvelreus

tot de magneet dat hart van hem

die knaap met zijn manhaftig streven

 

er is geen barst noch schedelbreuk

waardoor een kabel kan

waarin ik duiken zou

er is helaas geen beter leven

voor een berg als jij daarom

echt niemand mag er mee

 

het heeft geen zin

vertelde hij de jongeling

dat ik een truc bedenk

mijn brein is vreemd aan dit bestaan

alles wat jij voelt of denkt

spookt enkel in dat hoofd

 

de bol is ooit gemaakt uit erts

dat enkel hier te vinden is

ik had nog nooit gezien

hoe zwaartekracht alleen

zo lastig durft te zijn

een wezen kwellen kan

 

ik ben weer weg tot ziens

de ledigheid zij roept

de ruimte wil wat soep

die smaakt naar meer

maar niet naar aarde

zuur of bitter einde

 

ik doe zoals gevraagd

door stilte en het niets

vaarwel mijn dwerg gij bult

tot morgen mag je denken

hopen kan altijd

ik moet nu voort

ik ben slechts de piloot

van alles wat nooit komt

misschien hetgeen

waarvan jij dromen zult

 

 

uit de reeks 'Waanhoop'

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

20 feb. 2023 · 1 keer gelezen · 0 keer geliket