dubbel bevlekt, was ik
niet tegen te houden, aldus zwoer ik
mijn pen enkele weg, doorheen jaren vergat ik
woorden vangen vroeg om oren en neus, de juiste richting
naar papier ook, tijd en aandacht naar wat zeggen wilde, inner stem
tot schrapen en schaven me weer eens teveel werd, en ik duwde mezelf onderweg
evenwel wrong noodzaak, drong zich onverbiddelijk op, vanonder het stof sloeg mijn pen me
als was het verdiende loon, onder stoelen noch banken, niet langer wachten op Godot
in woorden lag wijsheid, ervaring en oplossing soms, waarom fnuiken nog langer
al pijnigde schrijfstoel, stijve lijf en leden, zitten en kneden, nimmere eenvoud
en slaat me nog, pen nu en dan ook onderweg, niet ik vind het waarom
tot pen voor mijn deur ineens er weer staat, ik leerde beperken
tot vergelijk, een vriendelijke weerzien, ook ik miste pen
nog beter vertrouwen, leer ik