hondendroom

F&D
14 nov. 2020 · 20 keer gelezen · 1 keer geliket

balancerend voor mijn graf

    wankelend op een enkel been

    slechts twee dimensies aan mijn steen

​begreep ik plots mijn straf

 


want Dé Hond uit 't Pleistoceen

    mijn ogen faalden niet

    ik ben geen argeloze neofiet

droeg in zíjn bek míjn onderbeen

 


contemplerend aan het knagen

    heeft de mens mijn ziel getemd

    heeft hij mijn bloed gestremd

over diepe levensvragen 

 


onverwacht zette ​hij zich schrap

    had plots mijn lijfgeur in de mot

    zijn ogen gericht op mijn strot

en met een onverhoedse klap

 


onder vigoureus geblaf

    ik voelde me als de dood

    verlamd op mijn ene poot

stoof die joekel op mij af

 


deze sterveling smakte op de grond

    een vreselijk tafereel

    nervositas in mijn keel

keek recht in zijn stinkende mond

 


​het beest beschreef zijn existentie zonder dralen

    de mens heeft mij ontdaan

    van mijn onbesuisd bestaan

in wel honderd mensentalen​

​ik begon te lullen

    de Hond was duidelijk beledigd​

    geheel onbevredigd

om de waarheid te verhullen

 


hij zei me nog één ding

    waar haal jij het lef vandaan

    een hond lijn je niet aan

en zo was het hoe mijn droom verging

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

F&D
14 nov. 2020 · 20 keer gelezen · 1 keer geliket