er moet wat worden gedaan met het aanstalten dat optreedt
wanneer niets op iets begint te lijken
wanneer je je over jezelf buigt als een studieobject en je toenadering met de synthese zoekt
is er dan iets van de verbazing die nog overblijft?
zoveel herinneringen en geen één die bereidwillig in het oog wil springen
als je huilt
het is een tristesse die zingt
jij met je zelfverloochening
maar ook jij verdient een plek onder de zon
laten we alle catastrofes overlopen en er eentje uitkiezen
om wat mee aan te vangen
want er moet iets worden gedaan zoals het ombuigen van rampscenario's
in gemanifesteerd geluk dat jou wordt toebedeeld
maar in de heenrit naar jouw plek onder de zon liep het stelselmatig mis
er leek geen ontkomen aan de plaatsen waar ik niet kwam
dus was er de onverwachte lotsbestemming: mijn onorthodoxe thuis
bij niemand dan mezelf
en er leek geen verweer mogelijk tegen de manier waarop dat op mij doorwoog
want niets zo weerzinwekkend als een verplichte omgeving om in te helen
we moesten onzelf uit de situatie sleuren
dus deden we dat
en daarbovenop leken we steeds meer op onszelf
wat dat ook moge betekenen voor een lezer als u
die mij niet echt kent
hier ben ik gelezen in de lectuur van niets of niemand dan mezelf
maak ik een ik kenbaar
die verbeten de aandacht bezingt
iets waar op geconcentreerd wordt vooralsnog
iets of iemand waar op geteerd wordt vooralsnog
tot ik er zelf een einde aan maak
aan al dat bijgefantaseer
een protagonist zonder doel
leeft
in de poëzie
hoera