eigen klok
er was meer dan één schreeuw
waarschijnlijk duwden er twee me
naar buiten als binnenste buiten
inner weten wilde geweten snel
zich een weg banen bijna onwetend
weten wat zich erin zien durven wou
in schreeuw zat gelijk, ook ongelijk
naar andere normen mijn waarden
geen waarde sloeg me tot die ridder
geen norm dwong me tot zwijgen
de ruimte wou elk, mijn schreeuwen
volstond even er worden gehoord
meer dan één klok luidde op aarde
inner weten als borrelde het op
geen slag wilde het binnen halen
meer waarden leefden voorop
mezelf weer naar buiten duwen
als binnenste buiten mijn weg
geen dak had ik nodig, ik wist
in elke schreeuw lag eigen klok