Terug in witte lijnen in wegen gekropen vraag ik me af wat meest
in het witst van de strijd was geweest en wat me is ontgaan:
jij bent me ontgaan,
de teleurstelling is me ontgaan,
de debiele wegenwacht die stedelijkheid verkracht is me ontgaan,
de handige cultuurcheque voor een portie handige kannibalen
- en vice versa -
is me ontgaan, maar wat wil ik, voyeurisme in het zonneland op zijn best?
exotisme exploiteren waar het al geëxploiteerd is op zijn eerste benen
de vloer de splinters in de benen in, weg houvast?
een denkbeeldig aandenken aan wegwerpgebaren van de onverschillige overkant?
een weinig tot verbeelding overlatend hevig hijgend windgeruis in de oren
- hé wat klinkt dat bekend -
die we verwerpen, verpletteren, verdenken etc want hij is en blijft de andere kant?
Een ogenschijnlijke waaier aan luchtventilatie op mijn hotelkamer aub.
En dan: terug in de wegen van de schijn.
Woestijn vind ik wel oké, niet omdat dat me de daver op het lijf bezorgt,
maar aanstalten maken tot de tropen, dat smaak ik wel,
de E19 is Babylon nog niet maar in de schemer van OCD
is alles wel een nakend einde natuurlijk.
Vroeger zouden de Tourette-patiënten vrolijk hebben meegekweeld
om daarna hun hongerdood even te verven op het gelaat van de weigering.
Nu alleen maar andere kant van het plaatje: alles waar niet is aan gedacht
- de fanatiekeling
- de bemiddelaar
- de onruststoker
- de weigeraar
En dit allemaal in een wagen, in de schaduw het vergeten van de passieve speeltjes.
In de wegenwacht klinkt de herinnering.
In de luchtwegen de afstand.
In de afstand de wagen, die doorklinkt in de memoires van een zonderling.
On pense pas monsieur, on pense pas.
Wederom een straf geluid:
de zekerheid, de absolute zekerheid, de vrijheid in!
Nergens klinkt de stereo van alomtegenwoordigheid me nog bekend.
Dan maar Brel.
Tellen tot 4, tot de gedachten een vangnet voor de hamer van de slaap
zouden kunnen vormen, dan de uitvoering:
gracieus, roekeloos, en vlot.
Hij is dit gewend, de routine van een stoornis.
De stilstand rolt onze chevy voorbij. Niks daarvan.
Chevyroletti pas ici hé. Dit is een autobahn, naar een autosnelwegritsstrook.
Welkom in het beloofde wegennetwerk.
De toegepaste wanhoop zegt: niet slapen in deze misselijke
buitenkant van het buitenland.
Ik weet mezelf bijster snel te wrijven tot bolletje mens
in een toekomst die niet zal nalaten.