Je komt niet aan. Je bent er.
Je gaat, loopt, rent niet maar je staat er.
Even. Heel hard. Stilstaan.
Dan en daar.
Je weet niet hoe vaak iemands leven begint – dat zal wel voor iedereen anders zijn – maar je denkt dat het voor jou dan en daar de tweede keer is.
Je ademt in. Je ademt uit. In. Uit. En dan komt het.
Je neemt de brief van de tafel, bekijkt, leest, herleest en verscheurt.
Dan en daar.
Zelfmoord is eenzaamheid waar te hard is over nagedacht. De dood zet je niet zomaar op papier. Een sorry moet volstaan.