Ze drinken graag samen koffie. Zij vertelt dan over wat haar dwarszit. Over de dag die voorbij is en de dag van morgen. Hij luistert. Met oren waar heel veel in kan. Meestal zijn er frangipanes. Hij breekt ze altijd in twee stukken; één voor haar en één voor hem. Ze delen veel, naast koffie en frangipanes. Hun dromen, hun angsten. Veel gelach ook. Ze zet echte koffie, van versgemalen bonen. ‘Die Senseo is gewoon water dat graag koffie wil zijn,’ zegt ze dan. Hij proeft het verschil niet, maar de manier waarop ze dat zegt vult zijn hart met warmte.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.