De laatste tijd krijg ik nogal aandacht. Het zal wel aan het mooie weer liggen. Het vreemdste van al vind ik wel de tolerantie. Vroeger was het niet mogelijk om mij op de zetel te deponeren. Nu, zelfs met gezelschap.
vaak gaan we samen wandelen. Van die verre tochten in bossen, langs vijvers. Ondertussen al veel nieuw volk tegen gekomen. Vriendelijk dat ze zijn, echt. De bossen doe ik het liefst, we kruipen dan door struikjes. Het lijkt wel of we ons verstoppen voor omstaanders.
Thuis gooien ze een balletje. Dat was vroeger het enigste wat ik van hun kreeg. Nu durf ik soms te passen. Tja, het zal het mooie weer wel wezen, de zomer valt vroeg dit jaar.