Mijn wit, ongestreken hemd hangt ruim over je schouders en reikt tot net onder dat wiebelende kontje van je. Twee gebronzeerde, atletische stelten houden je in balans terwijl je door onze kledingkast rommelt, op zoek naar iets van jezelf om aan te trekken. Ik steun met een kop hete koffie in de hand tegen de hoofdplank van het bed en kijk toe hoe het zonlicht jouw schoonheid versterkt door je in een gouden sluier te hullen. Je legt enkele kledingstukken op de stoel in de hoek van de kamer en komt bij me zitten. Zoveel geluk heb ik niet verdiend.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
4 okt 2021
· 5 keer gelezen
· 1 keer geliket