Gent II

15 okt 2019 · 9 keer gelezen · 1 keer geliket

Alles kan gebeuren in één enkel geluid

zo ook nu.

 

Alles gebeurde al wel eens maar draaide zichzelf terug

de voorbije dagen in met nachten als gevolg en daarin

vond ik mezelf terug, in gesprekken in andere geluiden

in de dagen dat ik mezelf vond was alles als kleurrijk

omschreven en ging het de dagen te buiten; wij zijn

dus wel al eens omgekomen in een waanzin groter

dan een wereldbeeld want slechts een beeld is het

dat zich settelt in onze voeten en waarmee we de

stad af stampen tot pad waarmee een oppervlak

de dagen vormgeven en de structuren vormgeven

en de standvastigheid vormgeeft en al het stevige vormgeeft tot een geboorte

van een stedelijke kunstvorm waarin alles al eens gebeurde in één knal die

een klankgedicht voor mij betekende en voorbijsuizende wegen voorbijsuizende

dagen zijn monogaam hetzelfde zonder nachten die nog gevormd worden in een 

groter wordend geheel de emoties in en de kleren

uit I discovered a man like no other man want is

het een mannelijke trek de wegen door en door te

kennen, Gent massagraf van de studentenkringen

waarin iedereen lesgaf en iedereen communiceerde

en iedereen sprak en iedereen at en iedereen kende

iedereen en bovenal zichzelf als een buitenlands

toekomstbeeld.

 

 

zo heimelijk was alles er nu ook weer niet

zo heimelijk dat alles al eens was

zo heimelijk was het daar

en niemand die erom schreeuwde buiten ik

ik schreeuwde mezelf er eindelijk te buiten

buiten de steegjes die ik nu kende

en buiten mijn ingedoctrineerde zinnen

het hoofd dus uit

een toekomst in

een toekomst zo heimelijk dat ik er eerst even blauw van zag

you and I we had nothing left to say

en dat ik er daarna van weigerde van mezelf te bekomen

boven was alles al blauw

in een toekomst die oogde poreuzer dan ik gedacht had

maar ik had nu ideeën over de ‘of’ en de ‘en’ van de woorden

die niets uitsloten

ook niet de wegen waarin ik zakken kon

ik deed dit uiteindelijk overtuigend

en zou een figuur zijn geworden van ambivalentie die iedereen weigerde

te verkennen

zo heimelijk een toekomst in en ook weer uit

met een lui gedachtengoed maar het was uitspreekbaar

alles was doenbaar in een gekend perspectief een context

die ik onder de indruk bracht

 

Zonder twijfels heb ik toegezegd mezelf te verkennen in een omgeving

die ik natrapte.

 

Zo heb ik ook de andere ik vergeten.

De andere ik die afkeer heeft van de stem,

van de stad,

van de naam

want zonder dat alles zouden we gelijk kunnen zijn

en daar streefde ik toen naar;

terwijl er nu een boven en een onder is

maar op de herkenbare manier.

Mijn denken heb ik toen uitgeschakeld

 

uit noodzaak

en al wat een automatique werd werd weer obsessief
ik herleefde zo een jeugd;

die ik nog niet goed kende en doch ook verkende

op de bekende oude manier

dus mijn zoeken was nu ook paradoxaal en fragieler

dan ik had voorspeld.

 

Ik voorspelde een gedachtengoed doorspekt van de waarheid en van de

aandacht voor het ongewone en settelde mij daarin zonder gemaar en

zonder het vertwijfeld aanbrengen van vriendschap want er was alleen

nog maar self consciousness die een plek betekende.

Zo van die herkenbare gestes die weinig of niemand aanraken

ondanks dat ik iemand raken wilde, niet pragmatisch, niet

lethargisch, niet in wijzerzin maar eerder in een ver verleden

waarmee ik mezelf koesterde; ik wou iemand raken zonder er

gek van te worden en er een plek van te maken zoals ik al deed

met het alomtegenwoordige weigeren van de spraak, die ik reeds

kende.

 

 

Alles dat in een plek zichzelf al eens voorbij

snelde verbaasde mij met rood en de dood op

de wangen en de ‘en’ en de ‘of’ in de tong en

daarom nooit overtuigend waanzinnig echt

zoals ik het wel eens wou vertellen en ik kende

jou als een woord.

 

 

de wij van het zij die de resistance van een taal betekenen

just take my hand

alles begint al met een geste

die just take my hand van je

roept en begrijpt

Gent is in een roes die weinig betekent

alles in één plek dat zichzelf voorbij liep

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 okt 2019 · 9 keer gelezen · 1 keer geliket