Hij is overal in me. In elke beweging die ik maak. Niet zozeer in de woorden die ik spreek - praten was niet zo zijn ding. In de manier waarop ik hier de afwas sta te doen des te meer. Zijn handen nemen het van me over, mijn blik staart in dezelfde met schuim en eilandjes van vet bedekte eindeloze diepte als hij zovele jaren geleden. Naar wat keek jij toen? Keek je net zoals ik op dit moment terug op je leven, op wat er slechts was uitgekomen van de verwachtingen, de dromen die je had als kind? Was je val geen val maar een bewuste sprong?
Zie mij hier, gebukt en tot aan mijn middel in het lauwe sop des levens, mijn ogen wantrouwig gericht op de bewegingen van mijn handen en het mes dat ze jonglerend vasthouden. Een bij toeval gelijktijdig voorkomen van inzicht, een dip in weerbaarheid en de scherpte van dit mes en een leven loopt in krinkelende rode watersluiers leeg. Het kleurenspel is bijna ontroerend schoon.
T