Gooi me in de voortgang van 2022, de snelle bocht in, door de gevaarlijke tunnel
En de visie die ik aan het jaar overhield: ik moet overleven
Ik moet de 25er jaren nog kunnen overzien en zeggen
Dat het zoet smaakte
Ik werd onlangs 24 en alles was wazig; de vooruitzichten wazig, de terugblik wazig
Misschien kan je eens proberen in mijn pen te kruipen
Want dat is misschien wel het hoofddoel van een tekst als deze
Zonder arrogantie medeleven verkiezen boven het voyeurisme
De schrijver is verloren gelopen
Kendrick zeg het nog eens voor me
'See, I was taught words was nothing more than a sound'
Het politieke kan pas beginnen leven als de boodschapper tevreden is
Gooi me in de discussie, gooi me in de vriendschap
Lever me over aan de vijand, ik wil iets voelen
Als tegenslag, als teleurstelling, iets als kritiek op een norm
Zolang die norm stevig en tevreden is
Niet elke tekst hoeft zo depressief te klinken, gelukkig maar
Je bent niet zeker of de pijn oprecht is, of hij wel bestaat
Maar ik ben een levend bewijs van een strijd die in mezelf
Mezelf werd
Ik, ik versta de boodschap soms ook, net als jou
De tekst ontcijfert zichzelf later wel
Voor nu is lezen de enige remedie tegen de code
Moet er nog verder geschreven worden
Om te communiceren, vraag ik me soort van luidop af
In de mate van het mogelijke
Overleven
Is genoeg
Lijkt me