Op je mobiel scherm aanvraag doen, een fietstocht verder aanspraak maken daarop.
Wat daaraan voorafging: enkel de impuls en de ademafstand ertussen.
De vingertik als een lichtschakelaar; maar met meer gevolgen dan één netwerk dat gebruikt werd. Het afsluiten van bijhorend meta materiaal, want het hoofd is propvol.
Waar te beginnen met dossier medeleven; door met jezelf te starten.
Een blik vol aandacht en toenadering in zich staart terug van de altijd kale spiegel(s).
De trieste zwakheid die daaraan gekoppeld is jezelf te zien terugstaren, verstrengeld geraakt in ambacht van het kijken.
Deze oefen je uit, en rondt zich af bij je blikveld, bij de grenzen ervan.
Methodes die nooit meer dezelfde lijken, met daartussen een nacht.
Op de grond daarvan een huid, meerdere complexe boodschappen omhullend, de motor van deze machine bevattend.
Er is vuur waar organisatie is, en in de meerdere betekenislagen die het woord draagt, wordt er gecorrespondeerd, zonder daar misbruik van te maken.
Van A naar B en weer terug, zonder tussenpauzes.
Op het scherm wordt er gevraagd, banaal te werk te gaan.
Dit wat je al deed, vooraleer daar als iets collectiefs aan begonnen werd.
Het werd tijd.
Dat er dingen vervangen werden door leegtes daartussen, door extra plaats in de ruimte. Door de dag te beginnen, erin verdacht worden hem te willen afsluiten, nog voor het zover is.