het is hoe ge daar dan om vraagt
hoe ge daar dan zit
met uw ogen
als degens
die kruisen met de mijne
uw vuurrode lippen
die langzaam mijn bevende handen
vergruizen
hoe ge dan met uw woorden spreekt
niet langer met uw lichaam
hoe ge dan een ander mens zijt geworden
een soort metamorfose
waarbij uw lichaam het onderspit delft
en ik bij het bergen
enkel ruïnes terugvind
van alles wat ik mij nog herinner
hoe ge dit veldslagen en oorlogen noemt
uw nagels
als wapens
in mijn huid plant
en zegt dat dat toch opwindend is
dat ik dan maar zwijg
met mijn lichaam spreek
woorden achteloos achterwege laat
terwijl uw lippen
letters grijpen
klanken weerklinkend
vermorzelen
hun lijken tussen ons in werpt
het is hoe ge daar dan om vraagt
om liefde
om enig te zijn