je komt soms
zo dicht bij me staan
als een vreemde die me
begroet op een begrafenis
je fluistert je medeleven
maar herinnert me eraan
dat het niet oneindig is
ik hoor je zware ademen
en proef het bijna
je honger naar meer
je consumeert
mijn vergeefs verdriet
mijn blinde blijheid
en mijn wilde verhalen
maar op een dag ben ik
uitverteld
en kom je me halen