ze voelde dat er iets naar haar staarde, vanuit de donkere hoek
het was heel stil in het huis, enkel de vloer kraakte als ze erop stapte
'word ik nu helemaal gek?' dacht ze terwijl haar hart bonsde in haar keel
ze probeerde de stem in haar hoofd te stillen, de stem die haar zei dat demonen echt bestaan
en dat ze graag rondhangen waar er weinig wordt gebeden
'het is inderdaad lang geleden dat ik nog luidop heb gebeden in dit huis'
'zou ik nu snel iets opzeggen ?' Maar haar geheugen was blank, ze kon op niets komen
ze kende zoveel smeekbedes, zoveel gebedsteksten, ... en nu had de angst haar geest overmand
ze keek met ingehouden adem naar de donkere hoek
'zag ik daar nu iets glinsteren ? een oog ... een tand ?'
ze voelde rillingen over haar hele lichaam lopen en stond stijf van de angst
plots... (to be continued)