Zij zit daar,
schreiend
voor de bank,
de Berliner Sparkasse,
in de Torstrasse,
in Berlijn.
Haar bedelplaats is een schrijn,
een altaar,
met bloemetjes
en plastic poppen.
Het ziet er allemaal geweldig uit.
Happy
Net als in dat liedje.
Zij ziet er ook niet slecht uit.
Ze ruikt niet naar urine
Haar kleren zijn schoon.
En ze lijkt niet ongelukkig.
Behalve vandaag.
Want vandaag huilt ze,
aan haar schrijn
voor de bank,
in de Torstrasse.
Ik ben laf
En durf niks te vragen.
Ik stop een Euro in haar met gras versierde bedelbeker
En koop zo mijn schuldgevoel af.
Maar in haar ogen kijken,
dat durf ik niet.
Uit angst dat ook ik
ooit
met plastic bloemen
en een met versierde bedelbeker,
mensen moet aanspreken
om Euro's te scoren.
om mijn verslaving te kunnen betalen.
Hoelang nog
voor die bloemetjes uitbloeien?
En die felle kleuren vervalen?
Ze is nog geen 30
En ze bedelt
En ze schreit
Voor de ingang van de Berliner Sparkasse,
in de Torstrasse,
in Berlijn.