Dunne ingewerkte lijnen die je in je gedachtegoed ingewerkt
en in herinnering verwerkt tot geluid.
De geluiden die je bijblijven verken je tot je gehoor er nog weinig van maakt.
Je hoort het geweld niet meer.
Dat je onderweg ziet voorbijflitsen;
de man kermend op de aangedane grond,
jij bent niet langer aangedaan zonder de kleur rood,
en ziet niets meer in de grond trekken als voedende oerkracht.
Nationaal gezien ben je onbekend.
En je weert jezelf tegen de patronen en structuren die
diep ingeworteld in het weefsel zitten en verbonden
een oorlogje starten.
Oorlogje 1:
de muzikant doorboort je oor en jij slaat terug
want wraak: een ongehoord maar gereduceerd geweld.
Je knijpt zijn geluid tot laatste geluid en als je hem ziet doodbloeden
op natte materie trekt de pijn je laatste gehoor tot stuiptrekking.
Samen bevend op de ondergrond die jullie verbindt.
De muzikant lijdt niet meer, zeg je,
als de pijnscheuten omhoog een boom vormen,
een afdakje boven jullie die samen in pijn gescheiden zijn.
Oorlogje 2:
die tussen de klassen.
Charles Mingus was er eentje die - het zei gescheiden - verbond.
Hij legde fundamenten tussen laag en hoog want klanken
zijn daarvoor voorbestemd.
Tussen iedere slag die de arme op de rijke zijn schouder toebracht
werd er een piano toets aangebracht en die dreunde tot pauzes,
tussen andere pauzes door.
Het slagveld lag bezaaid met jazzlegendes.
Alice Coltrane was de enige huilende vrouw
en met andere stigmatiserende politiek zijn er al vele doden gevallen.
Dood is ook maar dood natuurlijk.
Oorlogje 3:
puur geweld, veel rood maar weinig resultaat
binnenin het voorbestemde.
De leiders van de wereld leiden mij niet.
Zij slaan blind rond hen heen in hun vertrouwde materie
en raken zelden maar laten zich ego-vol leiden tot een maniak.
Steeds dezelfde fouten door steeds andere figuren
die ik genadeloos niet volg.
Internationaal gezien ben ik nog net geen held
maar dat doet er niet toe,
de wereld is groot, ik ben groter.
De geluiden die je bijblijven zijn enkel en alleen geweld
en als je ze herkent,
verken je een wereld die je statig bijbenend en aanlerend
verwerpt.