Hey, gij.
Ik weet niet of ge het ziet
Maar ik ben het helemaal kwijt.
Wat? Dat weet ik niet.
Maar, de laatste tijd
Ben ik vergeten hoe ik moet lopen
Hoe ik moet praten, ademen en hopen.
Wat ik was, wie ik ben
Wat ik worden wil
Waar ik van houd, wie ik ken
Man. Da’s hier stil
Vroeger was ik die van het geschreeuw
Dat ik zelfstandig was
De zielige welpoverschot van de leeuw
Het laatste, meest breekbare ras
Het gaat niet over koken, wassen of strijken
Het gaat – al weet ik het natuurlijk niet – over
Vastklampen, een muurtje metsen, niet bezwijken
Ik ben niet meer wie ik ooit was
Maar een ‘bedankt voor de herinnering’ krijg je niet
Ik zie het niet, wat gij ziet, ik zie het niet
Ik draag al veel te lang andere kleren
Ik heb mijn biografie al lang geleden aangepast
Da’s mijn boekje, mijn handleiding
Mijn eeuwige houvast.
En gij maar peuteren aan mijn handen
Kom los kom los en val
Zonder dat ik weet waar ik ga landen
Misschien in een heel diep dal
Laat mij godverdomme toch gewoon hangen
Ik hang hier toch goed?
Al wil ik soms weten
Wat de val met me doet
Mijn hoofd is de chaos van een tijd geleden
Jaren heb ik geordend
En plots was ik tevreden
En dan gij.
Gij schudt alles door mekaar
Godverdomse klootzak, schudt nog eens?
Ja,
daar!