Jaaroverzicht 2017 in dichtvorm :: wij vergaten onze namen

5 dec 2017 · 20 keer gelezen · 1 keer geliket

Wij vergaten onze namen

toen de kogels gingen zingen

en de storm niet eens bij machte bleek

de stilte te verdringen

 

Of bij het kiezen van een leider

die het volk niet tegensprak,

tenzij op plaatsen waar de helft

het liefst zijn land in tweeën brak

Wij vergaten onze namen

in dat oeverloze praten

en we goten onze angst

in nog wat blokken op de straten

Meer beton. Nog meer beton.

Brussel brandt uit vele gaten.

Meer beton. veel meer beton. Stop.

Wie zal er vullen wat wij achterlaten?

Wij vergaten onze namen

bij het winnen buiten zinnen,

rode leeuwen, rode panters

Grand finale, opnieuw beginnen

Ook toen bleek dat kleine David

tweemaal Goliath versloeg

Game, set & match

alsof de mythe daarom vroeg

(werd ook de vrouw van zeven kampen werelds beste in ’t gezwoeg)

Wij vergaten onze namen
bij het zoeken naar De Bende,
die, als punt bij paal kwam kijken,
menig mens al jaren kende

Of bij het ruiken hoe de macht
met te veel lust, te losse handen,
stinkend, badend in het zweet
nu toch zichzelf wist op te branden.
(Zelfs de pauw verloor zijn pluimen)

Wij vergaten onze namen,
bij het lezen hoe de rijken
daar, ver weg in ’t paradijs,
wat naar hun centen staan te kijken
(en we hopen ooit in hun fictieve brievenbus te zeiken)

En wijzelf, eens uitgeteld,
kozen eieren voor ons geld
en nog wat vlees, liefst niet te duur,
dan maar geslacht met wat geweld.

“Mag het iets meer zijn, alstublieft?”

Maar al die woorden doen ons weinig,
het gedoe zit in de mensen
en het doen doet er niet toe.
“Gelukkig jaar, en beste wensen”.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

5 dec 2017 · 20 keer gelezen · 1 keer geliket