Hoe jammerlijk schreit
het kindvrouwtje
nu de maan niet meer vol schijnt
enkel blauwe verfresten
aan haar bewolkte hemel
onverdienstelijk gered
puur alleen door
zelfkastijding
van likkende vuren
in een artistieke achtertuin
gewiekste opdringerigheid en doortastend tot het gaatje
dichtend en acterend
bh-loos
vervuld van zichzelf
badend in haar vruchtwater
door zichzelf bevuild
stekend onder water
waarin zij ten onder gaat
walgend van de ander
die zij niet krijgen kon
Nog een laatste grap.
Ik wens je alle geluk,
ik meen het oprecht.