Natuurlijk en helaas. Ik ben ik de bossen ingekropen. Dat was toen vallen mij niet los kon laten.
Nochtans. Het woud ligt niet in een vallei. Zeker niet in een enge kloof.
In dit bomenrijk kan ik nog leven en het einde van de wereld zien, mijn lieveling.
Het zijn enkel bladeren die hier vallen, wanneer zomerhitte hen danig heeft gesloopt.
Woorden verliezen hun dove trekken. Niet één discussie schept onrust.
Hier zijn geen machinekamers van de welvaart.
Ik kan de nachtvorst zelfs het ijs aanbieden dat een oude winter jarenlang verborgen hield.
Alles is milder dan in jouw wereld, dat raderwerk met zijn onleefbare regels.
Er is geen wirwar, zieke meccano die zonder lieve reden groeit.
Bovendien. Lijfwachten bleven mij daar schaduwen.
Het was niet om mij te beschermen. Integendeel en ik vermoedde.
Het waren handlangers van jouw ouwe peer met zijn wrede meningen.
Misschien kan hij in dat herenhuis zich het witte van kalkrotsen, die zuivere horizonten niet meer herinneren.
Toen in een koffiehuis de melk zich niet langer zomaar mengen liet, wist ik dat het zure mij zou blijven achtervolgen.
Te min was ik voor hem, dat heerschap met zijn nare drang naar rang.
Het zijn dergelijke lieden die neerkijken op het ondoorgrondelijke, die geen angsten kennen en terreur aanbidden.
Zij zitten er goed bij. Ze eten met dubbel bestek. Kreeft en kaviaar. Reebok en ijsvogelpaté.
Liefste, jouw stem kon mij daar nog kalmeren, fluisterend vertellen hoe graag je mij wel zag.
Jouw tonen konden mijn oren nog enigszins bekoren.
Maar ik kon mijn hoofd niet richten op een wijze die de rest verdoven deed.
Er was maar één ziel die mij mee kon nemen naar de kelder waar in een glazen bol een zon kon schijnen, zo klein dat vier ogen naar het vuur mochten staren zonder pijn te voelen.
Het was daar stil, zo geruisloos dat zelfs de muizen vluchtten uit onzekerheid.
Leegte leek hen te gevaarlijk. Hoorbare wind zou hen naar de buitenwereld niet meer kunnen leiden.
Ikzelf, ik hield ervan. Geluiden konden ginds mijn geest niet eens versnijden.
Tot ik verdreven werd.
uit de reeks 'Majnun, het gebrabbel van een gek'