Ik overbrug de tijd met haken en ogen.
Dagen als lianen waarmee ik bogen trek.
Leven in de hoogtepunten van één tot honderd
en morselijnen tussenin:
een haastig gekrabbel van lijstjes, gestrompel
en boterhammen als diner.
Trampolines breken mijn val
uit een hemel zonder zwaartekracht.
Keer op keer op keer verjaagd
uit het paradijs dat vluchtstrepen trekt als bewijs.
En dan hopen op de rek
Op de kruimels onderweg.
Ik ben een hamsteraar.
Een hongerkind met bolle buik en holle ogen.
Kijk ik knip
de hoogvliegers uit de dag
en leg ze te drogen
onder mijn matras
in afwachting van een ochtend
die ook ontbijt belooft.