Op de hoek van een straat laat de muziek al flirtend een koppel , als een passionele wervelwind, circuleren in de ruimte. Uit hun sensuele bewegingen van aantrekken en afstoten straalt er een zekere poëzie uit. De bandoneón ondersteunt melancholisch de zwaarte en tragiek in hun dans. De gezichten staan strak en geconcentreerd met de benen in dialoog.
Ik wandel verder en laat mij door gelach en muziek op de tonen van de tango verder meeslepen in een euforische stemming. Achter golfplaten van de "conventillos" worden sores en armoede omgetoverd tot felle kleuren. Rood, geel en blauw overheersen. Zij zorgen voor een vrolijke en speelse sfeer. Als een geest dwaalt "El Dios" door de caminitos. Hij sleept je mee naar een snoepachtig gebouw, "La Bombonera". Tienduizenden doldwaze fans zorgen voor een angstaanjagende sfeer. De geest van Diego Maradona was nooit ver weg in La Bombonera.
Aangetrokken door de geur van een “parrilla” begeef ik mij naar El Caminito. Locals afgebeeld als karikaturale grote poppen, van papier-maché, leunend over smeedijzeren balkons verwelkomen mij alsof ik een lokale held ben.
Er heerst een kosmopolitische sfeer, een gevolg van de multiculturele explosie in de 19de eeuw.
Stilletjes mijmerend kan ik me niet ontdoen van de gedachte dat het grootste symbool van de Argentijnse cultuur en karakter hier in La Boca is ontstaan. La Boca is de adem van de Tango.
Tout court, La Boca is Argentinië, waar het Argentijnse voetbal en de tango is ontstaan.
Nu zak ik af naar een cantina waar ik een stuk Argentijnse pizza bestel met een "Moscato" en "Faina". Een gewoonte die van oudsher hier bestaat. Omgeven door een warme menigte, de geur van eten en tango geniet ik van mijn uitstap in La Boca.