Ik verdwaal in mijzelf
Een labyrint met tentakels in de verste hoeken
Als de grote hindoe-moedergodin Durga
Met vier, acht, tien of twintig armen
Grijpen in het heden
Maar het verleden niet kunnen ontrafelen
Beelden als lichtflitsen door het hoofd
Ik verdwaal in de carrousel van het leven
Dat te druk, te chaotisch is voor mij
Ik verlies alle controle
Ik ben bang, doodsbang
Ik ben triest, verschrikkelijk triest
Ik ben boos, boos op de hele wereld
Ik kan het even niet meer aan
Die drukke wereld, al die beelden, die emoties
Geef mij de tijd en ruimte
Die ik nodig heb om het verleden te verwerken
Ik zie vier keer meer dan jou
Ik hoor vijf keer meer dan jou
Geef mij mijn eigen stek
Laat mij alleen
Geef mij voldoende rust
Ik ben anders dan de anderen
Geef mij geborgenheid en zekerheden
Zodat ik een uitweg kan vinden
In het labyrint van het leven