17+
Tante Hannelore was een globetrotter.
Nu woont zij in een eigen wereld waar zij gewoonweg een raadsel gebleven is.
Wanneer de thermometer het een beetje warm krijgt, kleedt zij zich meestal uit, maar ik vind dat niet erg, vroeger niet en later zal dat ook zo zijn.
Wij kweken samen veel in haar tuin en fruitgaard. Meloenen. Limoenen. Pompoenen.
Op een dag zei ze tegen mij: Omdat je zo'n schattige oen bent, wil ik mij omringen met natuur die op -oen eindigt.
Zo is dat dus gekomen, die passie voor oen.
Zij heeft inmiddels ook al parelhoenen die uit eitjes kwamen.
Er leven eveneens schorpioenen in een soort van couveuze.
Ze perst altijd zeer graag citroenen uit en ik heb ook eens een kleine harpoen gemaakt.
Wat wil je daarmee vangen?, vroeg zij mij. Onderwaterdromen? Bellen uit een dolle bron?
Ze kust bovendien zeer graag Zoetjesweg. Het groen achter mijn oren. Echt. Alles wat een beetje oen in zich draagt, maakt ons werkelijk blij.
Toen werd ook gelukkig, wanneer ik achttien werd en zij sprak: Nu mag dat ook, maar bevrucht mij niet. Dat is niet toegestaan.
Coïtus interruptus. Ze zag het telkens in mijn ogen. De timing werd zelfs wondergoed.
Ik mocht ejaculeren op haar buik. Het mocht in haar navelputje eindigen of haar borsten bekladden.
Daarna dronken we samen Lambiorix. Ze bladerde echter zelden in het Maandblad van de geremde Pittemse Krulbolvrienden, die haar onverschilllig lieten en zomaar het alledaagse toelaten tot een hart, dat gaat ook niet!
Zij hield immers immens veel van mij, van mijn levendige ballen, die ze wel eens zoenen wilde in die groenselhof op momenten dat ik het niet verwachtte.
uit de reeks 'Roeland Wittebolle'