Wanneer de herfst langs de bladeren begint te schuren, zal het wachten op de winter niet lang meer duren.
De zon zal alsmaar minder schijnen. De laatste kleuren van de mooie herfst verdwijnen.
Van natuur in kleurenpracht naar welterusten fauna en flora, slaap zacht. Jullie tijd is gekomen. Wat rest zijn de laatste dromen.
De vrieskou is in het land. Koning winter aan de overhand.
De nerven van ons bestaan laten zich één voor één gaan. Hun laatste uren gekomen, slechts kaal nu alle bomen.
Laat mij niet sterven in de winter. De lente, de zomer, de herfst tot ginder.
Laat mij dromen van alle seizoenen. Geef mij liefde, warmte en duizend zoenen.
Laat mij lente, zomer en mijn oude dagen slijten in de herfst. Maar mijn waardigheid is geen open werf.
Als mijn benen zijn versleten heb ik nog mijn wankel geweten. Als ik traag word als een slak, maak van mijn dagelijks geluk dan mijn levensvak.
Laat mij antiek, Ambiorixen in Tongeren, maar nooit verdorsten of verhongeren.
Maar als zout blijft neerdalen in open wonden. En mijn lichaam en geest draaien in een alsmaar kleiner ronde.
Dan hoef ik geen rondje winter meer. Dan wil ik geen laatste seizoen en heel veel zeer.
Als ik niet langer kan dromen, hoeft de winter niet meer langs te komen.
Dan wil ik in jou armen vertoeven en daar in de herfst mijn laatste paddenstoelen zoeken.