Hij stelt een vraag aan de kassierster en zij helpt hem met uitgestreken gezicht aan een antwoord. Of ze die korting bij aankoop van vijf blikjes lauwe pils niet is vergeten? Of hij met het kleingeld kan betalen dat hem door vreemden werd toegeworpen toen hij vanmorgen nog op de parking lag te schooien, te hopen? Achter ons loopt het ongeduldig cliënteel leeg als luchtmatrassen. Puffend houden ze hun oordeel achter gesloten lippen geklemd. Vanavond in hun zetel zullen ze hem vergeten zijn, maar hun kritiek zal nog lang nazinderen door de lege, ijskoude straten, die hij thuis moet noemen.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
13 sep 2021
· 8 keer gelezen
· 0 keer geliket