De eerste TOEK op mijn gezicht.
De eerste klap in mijn gezicht kreeg ik in de Muntstraat, een klein straatje achter het stadhuis van Leuven. In dit straatje was een kroegje waar geen studenten kwamen, maar alleen jonge mensen uit Leuven van dezelfde leeftijd als ik. Het was een café waar naast bier, af en toe ook een joint werd gerookt. Een paar weken daarvoor had ik Wikke ontmoet, een echte Leuvenaar. Op een dag besloten we om samen te gaan wonen en dat hebben we een jaar lang gedaan in Korbeek-Dijle. Maar ons stamcafé was in de Muntstraat, een vreedzame plek waar we onze vrije tijd doorbrachten.
Veel van de jongeren die er rondhingen werden beschouwd als gevaarlijk en sommigen werden zelfs geschaduwd door de politie. Op een dag kwam er echter een groepje dronken geweldplegers binnen die de rustige sfeer verstoorden met hun luidruchtige gedrag. Een van mijn vriendinnen werd bedreigd door een man die vanwege zijn dronkenschap dacht dat hij zijn liefde kon uiten. Toen ik wilde ingrijpen, kreeg ik een klap in mijn gezicht. Dit was niet iets wat we gewend waren in ons vreedzame cannabisclubje, waar men in Leuven geacht werd alleen bier te drinken.
Toen ik vanaf de oude markt de middelste kleine straat naar beneden liep richting de Parijstraat, belandde ik bij DEN DELPER, een café dat weinig last had van studenten. Daar ontmoette ik Erik en we werden onafscheidelijk. Ik nam hem mee naar alle plaatsen die ik kende en op een dag vroeg hij me om mee te gaan naar de plekken waar hij normaal rondhing, namelijk de cafés rond de Statie. Toen we het café binnenkwamen, omhelsde een man Erik. Het leek wel meer dan gewoon vriendschap. Het was dezelfde man die mij eerder een klap op mijn oog had gegeven. Ze noemden zichzelf de bende van de Statie en Erik was de bendeleider, beter bekend als zwarte Erik. Er was geen enkele overheidsinstantie te bekennen in de buurt. Het was veel makkelijker om vreedzame cannabisgebruikers te stigmatiseren en te criminaliseren dan om een groep gewelddadige alcoholisten aan te pakken. De meeste agenten waren zelfs bang voor hen. Alcohol was een beschermde drug, vooral in Leuven. De burgemeester beschermde deze drug persoonlijk en werd er zelfs voor beloond, maar dit werd allemaal buiten het zicht gehouden.
foto gallery verf ed