Leven

Hip hop en het leven rolt zich wat verder uit.
Waar de stoplichten schenen,
groeide het kruispunt uit tot overwoekerde zone.
In de geeststad van je verleden, weifelend binnentreden.
Ik zou mezelf tot tranen toe kunnen ontroeren met deze tekst,
maar na hoogmoed, volgt een trage, gracieuze dood.
De dood & de herrijzenis van één en dezelfde schrijver
in hetzelfde verhaal vertellen zou op de lachspieren inwerken,
dus houd ik het bij de herrijzenis.
Ik hef de woorden opnieuw op.
In de nasleep van Dries Verhaegen kwam Dries Verhaegen. 
De blik & verwondering ineen.
Tot 1 beeld gemaakt.
Met het beeld nog flou, slaag ik dit schouwspel gade.
De blik op oneindig.
Doet het niet iedereen iets, plots weer levend te zijn?