lieve publiek
vergeef me mijn vaartig vertrek
ineens kwam jouw volle chaos
jouw roep jouw menigte
je kneep me de keel dicht
deed me waarlijk strompelen
je te begrijpen probeerde ik
en waarop je aldus doelde
met worsteling stond ik alleen
ik maalde en hermaalde kort
tot ik besloot dat ik best ging
mijn schrijfsels nam ik mee
ongenadig en zondig wel
niet delen kon ik met je
vergeef me mijn angst
en hoe je voor me voelde
niet goed kon ik bevatten
dus schoof ik mezelf naar buiten
snoof ik de wind op jouw stoep
mijn fijne schrijfsels borg ik
voor een andere keer misschien
niet vandaag wou ik schitteren
je was niet mijn publiek