Dimitri, mijn vriend, leeft die vader van je nog?
Ja, dat moet. Gemakkelijke ziektes die van zeer kort lijden houden, worden hem bespaard.
Waar is hij nu, of wat nog van hem rest?
Hij wordt dagelijks op wacht gezet, aan de ingang van de kazerne. In een zeer grote bloempot staan zijn romp en hoofd. De rest heb ik met eigen handen schoon geamputeerd. Dat gebeurde in een droom die van echte daden hield.
Lees hier, kameraad Dimitri.
De Lynch Garden overleeft dan toch. 42 vestigingen met een ruim aanbod aan versgeoogste zurkel, paling met nog haken in de lip.
Ik weet het, Ignace, zoiets vergaat niet. We zullen ervoor zorgen.
We moeten een kooi bouwen, vermijden dat eksters zijn blinkende ogen eten. De Lynch Garden is vlakbij. Het risico is groot.
We mogen niet wachten. Dit gaat niet vanzelf voorbij.
We moeten ze afleiden terwijl we hem beitsmiddel op de wangen smeren.
Je hebt gelijk. Zijn lach is te gemeen.
Wist je dat het vooral bejaarden en daklozen zijn die bivakkeren in de Lynch Garden?
Terwijl pezewijven er topless varkenstong serveren. De wereld is zo ziek.
We moeten ze al die tijd bezighouden. Ik dacht aan horrorpoëzie op witte servetten.
Misschien. Ik ben je in ieder geval zeer dankbaar, kameraad Ignace.
Op mij kan je rekenen. Dimitri.
De Lynch Garden, die tuin waarvan je droomt, zal nooit vergaan.
uit de reeks 'Duim voor Dimitri'