meer rijen
het klonk als diepgraven tussen meer rijen bloemen
me weten te stoppen aldus, het topje van mijn tong
afbijten, wild weten dat zwijgen als vermoord erbij
het meeste zeggen zou, uitgegraven wilde ik niet
erin lag een stuk van mijn ziel, het verrichte werk
mocht nooit nog gezien, in meer weelde bloemen
lag het verschil, nooit zou men er zoeken, ertussen
bleef het meestal stil, mijn wil gromde er geen wet
nog een ogenblik, dacht ik, was het alsof mijn rups
zich instant ontpopte, ik wilde vliegen hoog, aanzien
het verrichte leed, weten in te schatten mijn vergelijk
ondanks mijn vleugels frêle, behendig leren aan zet
niets in doofpotten stoppen, maar uitdragen liefde
als die bloemen diepgraven, in hun stilte kon bloeien
ik prevelde nog, stoppen, geen vergelijk en gooide
meer rijen dicht, niet herbeginnen wou ik mijn strijd