Puur, en dan liefst met meer dan 70% cacao.
Dat mag van mijn wijlen vrind Montignac, en daarmee vertel ik al meer over het onderwerp dan dat ik eigenlijk wil.
Want eerlijk gezegd, de cacao substantie in deze hoeveelheid is zalig, zartbitter, een werkelijk genotvollere keuze bij een diep donker rood glas wijn kan ik me niet verzinnen.
Het overstijgt vaak met gemak de volvette kaassoorten, die door rijping een nog vollere smaak krijgen.
Heerlijk verrassend van smaak, boekdelen sprekend vanuit de rijping van de tijd. Het overtreft met het simpelste gemak alle feestpretzoutjes van Calvé, in haar pure natuurlijke vorm, of licht gezout.
Neen probeer het maar een keer, neem een goede heftige rode wijn, met een fleur van frambozen smaak en neem het puur, helemaal puur en vergeet alle andere varianten, met en zonder praline vulling.
Haal het uit het hoogglans aan een zijde goud en andere zijde zilveren knisperpapier, breek het grof en snuif bij het breken de eerste aroma’s. Steek een stuk in de mond en net voordat het de lichaamstemperatuur bereikt neem je een volle slok van het zalige druivengoedje erbij, laat het zich verenigen met elkaar terwijl je de smaakpupillen op volle toeren deze geweldig smaak laat ervaren.
Ik weet, ik voldoe niet aan de titel, maar deze pure chocolade verorberingsvariant overtreft de titel ruimschoots!