Het Mens achter de gezichten
Een ieder kent vele gezichten
Vrolijk, hard, of zacht
Misschien ook donker, of wel open
Of juist één die altijd lacht
Al leerden wij te kijken
Niet alleen naar het gezicht misschien
Maar in die verschillende ogen
Die toch wat meer weerspiegelen misschien
Dan zagen wij elkaar in het wandelen
De route van het hart
Verdween een stukje van het donker,
Of juist van de lach die je nét nog zag