net zoals je tragiek aan zoveel kleine dingen kan herkennen, herken je geluk aan het heen en weer gewieg op Milky Chance, alsof dat je geen energie meer kost
'When we were youngsters...'
ik mis je zo
even rustig mee gedragen worden op dat gevoel, die moment uitzitten, en daarna terug de realiteit in
ik heb ook betere dagen dan gewoon slecht
toen we nog gebonden waren aan 4 muren en elkaar, hingen wij aan een dun draadje in de kamer te bengelen, steeds schommelend, soms botsend tegen elkaar
ik zet het nummer op repeat alsof ik poëzie echt zie als remedie die geschreven wordt op één en hetzelfde nummer, om het aura niet te verstoren
nu zijn we gevuld met een onverhoopt verlangen: het komt wel goed met ons
je merkt het aan het kleine tragiekje dat niet zo veel meer uitmaakt in het grotere plaatje
jij was letterlijk mijn one shot at glory
het gaat wel lukken de wanhoop te overwinnen, als ik de opeenstapeling van momenten die mijn leven is geworden, blijf bestrijden
de cognitief therapeutische relatie die ik met mezelf heb
de lukrake vertegenwoordiging van Dries in zijn eigen teksten
de bewondering die ik hanteer voor jou
allemaal zijn het tekens van beterschap