Modderfiguur

Het schilderij zit onder de stof en staat al jaren op onze zolder van een voor mij onbekende schilder. Om het schilderij zit in een gouden lijst en het stelt niet veel voor als wat modder op het doek. Vroeger was ik een kruimeldief. Als rijke bewoners op vakantie waren haalden ik de schilderijen van de muur voor bruikleen. Je vergeet wel eens wat terug te brengen. Ik heb mijn leven gebeterd en ben gelukkig getrouwd en heb alle schepen achter mij verbrand. Hilarisch is dat ik bij haar welgestelde familie wel eens wat heb ontvreemd. De buit was niet onverdienstelijk. Mijn vrouw is op de hoogte van mijn verleden. Vandaag worden er opnames gemaakt waar je ‘verloren’ schilderijen en andere kunstvoorwerpen kunt laten taxeren en er is veel aanloop in het veel te kleine zaaltje. De afmeting van ons schilderij is zo klein dat het in een vuilniszak past en ik de zaal binnenloop. Mijn kunstwerk wordt uitgekozen en ik mag aan tafel aanschuiven bij de presentator en een expert. We gaan het allemaal beleven. Onverwachts wordt er een camera op mij gericht en op het schilderij. Via het oortje van presentator hoor ik dat we nu live op televisie zijn, wat een aandacht. De expert is onder de indruk van het schilderij. Hij heeft veel informatie verzameld over de schilder Bastiaans die het doek heeft geschilderd en het is zijn bekendste werk uit de 12e eeuw. De expert legt uit waarom het meesterwerk toebehoorde aan de Blubberiaanse stijl van die tijd. Hij raakt niet uitgesproken over het meesterwerk. ‘Jammer genoeg zijn veel schilderijen van die stijl verloren gegaan maar dit is een zeldzaam meesterwerk. U moet dit doek zeker laten verzekeren.’ De presentator is nieuwsgierig en vraagt aan mij, ‘U bent zeker wel benieuwd naar de waarde van uw schilderij.’ Plots draait de camera mijn kant op en ik geef een diplomatiek antwoord, ‘Ik vraag dit voor een vriend.’