in een kwijtgespeeld interesseveld zitten
de aangetaste deeltjes benadelen
en de weg vrijmaken
voor mezelf
in een verbaasd landschap de staat bezingen
de vertwijfelde pose vormgeven
en de weg vrijwaren
voor mezelf
Ik startte een onderzoek naar de ongeziene status der dingen
die in een handomdraai de gevrijwaarde basis vormde van al
dat zich de dag in zong, een kwestie van volume waarin het volle
de zendmast betekende voor communicatie en een volle integratie.
Zo vormde zich een poreus buiten-landschap dat zich omplooide
tot routine waarmee we alles exclusief raad gaven en de dieren
de dieren vertwijfelde poses in joegen tot mens vermomd en tot
twijfel verdacht waardoor mens zijn niets meer werd dan al dat
exclusieve gepropagandeerd aanstalten maken.
Hiermee schreven we nieuwe grondregels voor een helium-staat
waarin op onder werd en wij onderwezens vastzaten in de modder
van de aangrijpende horror der mens versus dier.
in een verbaasd aanzicht vastzitten en geluid maken
opdat alles zich in een vrome realiteit voortbeweegt
en wij ons in dat vacuüm een plexiwand schenken
en deze ook schenden tegen de doodgebloede buitenlander
waarvan quasi alles verdacht bleek en het stormde soms
als het al licht was geworden dat herinnerde ik me nog goed
en als daarin het licht wederkeerde vermomde ik mijzelf
als een dubieus dier dat nog instinct kende
Instinct
een gevrijwaarde basis voor het omkomen van de wezens der
planeet pro integratie die een baan beschrijft in zichzelf.
Hij beschrijft een baan die in de ban is van zijn eigen middelpunt
en daarmee garandeert het zichzelf van starende blikken die
steken in de huid
de huid die aardkorst mee beweegt in een ommekeer en hierover lopen
om telkens om een middelpunt te vragen om te kunnen terugkeren
Hiernaar bleek geen vrije weg die verloren was in het zich aanpassen
naar een bleke norm en we liepen liepen en we liepen tot we vastzaten
in onze eigen ledematen die de aardkorst in natte materie met zich meedroegen
en het zicht met zich meedroegen en alle ongeziene dingen met zich meedroegen
waardoor het zicht al in ons zat en wij keerden de gaten in onszelf om
zodat we onszelf iets beloofden dat nooit zijn rug kon tonen.
Hierop glimlachte onze thuisbasis en keerde weder naar zijn schamel spel
waar er een spijkerschrift het begin betekende van de ondergang.
ik wou mijzelf een wand schenken
waarin ik schroot was en de tafel bekleedde
volgens de regels van de weigering
ik wou mijzelf een wand schenken
zodat ik schroot was en wanden op zijn beurt verkleedde
een buiten-binnenspel volgens de regels van een toekomst