Ken je dat?
Je doet dag-in-dag-uit je uiterste best
Haalt elke keer het onderste uit de kan
Pleegt roofbouw op je lichaam
En breekt je eigen hart door opgelopen spanning
In een poging alle bordjes draaiende te houden
En dan, dan word je bedankt
Enfin, eigenlijk niet
Je wordt uitgespuwd als het grootste venijn
Gekauwd en herkauwd als een eeuwenoude kauwgom
Misbruikt tot er niks meer van je overblijft
Ze lachen je vierkant uit
Tot je eigen opgebouwde cirkel deuken krijgt
En je als een omgekeerde driehoek
Vezel voor vezel instuikt
Zo gaat dat tegenwoordig, in deze wereld
Waar machtsspelletjes en malafide praktijken
De bovenhand krijgen
En het steeds weer winnen
Van oprecht verantwoordelijkheidsgevoel
Van mensen-mensen
Als je dan eindelijk in staat bent
Om jezelf en je geperforeerde ego
Kruimeltje voor kruimeltje
Weer samen te vegen
Kan je maar één ding doen
Doorgaan, doorgaan en doorgaan
Kop op, het komt wel goed!
Maar doet het dat wel?
Komt het echt ooit wel goed
In deze wereld vol egotrippers en zakkenvullers?