Er zijn straten die wij samen nooit bewandelen.
Doodlopende,
tweerichtings-,
eindeloze met kruispunten bezaaide,
solide geasfalteerde.
Nee,
wij doen die stille kronkelwegen waar je enkelhoog de modder in wordt gezogen en waar je laars in blijft steken en waar we dan een verhaal bij verzinnen van een gevangengenomen trollenprins die wacht tot een tot de tanden toe bewapende uil hem komt bevrijden en meevoert naar een boomkasteel en...
Van die wegen die eindigen op een cliffhanger
omdat het donker
en laat
en angst om verloren
want best niet te ver van de hoofdbaan
waar mensen wachten.
Er zijn straten die ik nooit bewandel
omdat ik pakweg de weg niet ken,
niet wil
want te banaal,
uitgesleten,
gestoepveegd.
Straten waar huizen
met grote ruiten
Waar efficiëntie
en routine
maar ook lange liefdes huizen.
Waar warm en knus
en haardvuur
en een kus.
Als het klam klappertanden is dan...
Mijn Rijk, mijn Rijk,
mijn Boomhuttenrijk
voor een stratenplan!