Jouw koude adem
dansend rond mijn oor
je arrogante lach
echoot als een kerkkoor
jij hebt me waar je me hebben wil
in het donkerst van het zwart
het begon in mijn hoofd
maar het bereikte mijn hart
opgeven kan niet
want je houdt me bewust
in die trans waar ik niet weg uit kan
in deze greep vind ik geen rust
gedwongen elke dag
maar niemand die het ziet
de onzichtbare kwelling
waar jij zo van geniet