Overstappen

Meneer de Conifeer heeft zijn auto de deur uitgedaan en is nu afhankelijk van het openbaar vervoer. Zijn fiets is het enige vervoermiddel wat hij nu bezit en staat in een schuurtje in Rotterdam. Hij ging vroeger altijd met de auto naar Amsterdam voor familiebezoek. Vandaag staat weer een uitje gepland naar familie in Amsterdam. Een ritje op de fiets naar het busstation geeft geen problemen. Daar staat hij op het busstation, waar moet hij heen? Hij pakt voor het eerst van zijn leven de trein op deze mooie lentedag. De oude man neemt de trein vanuit Rotterdam naar Amsterdam in de ochtendspits. Hij kent de trein alleen van plaatjes maar wil vooral genieten van het reizen per trein. Borden volgen naar het treinstation is zijn eerste opdracht. Missie geslaagd en nu een kaartje uit de automaat op het treinstation, een lijdensweg. Gelukkig staat er een medewerker van NS om hem de helpende hand te bieden. Het volgende probleem dient zich aan. Van welk perron vertrekt de trein. Hij weet helemaal niet waar hij moet kijken, zoveel indrukken. Meneer de Conifeer wordt meegezogen door de mensenmassa en staat ineens op een voor hem onbekend perron. Hij kijkt naar boven maar ziet geen perronbord. Zonder het te weten staat hij precies onder het perronbord. Een trein nadert het station in Rotterdam en stopt. Als de trein de deuren opent wil meneer de Conifeer met veel moeite de trein instappen. Hij is niet op de hoogte van de basisregels wat betreft in- en uitstappen. Veel boegeroep valt hem ten deel door de uitstappende passagiers die voorrang hebben boven instappende personen. Snel een zitplaats vinden waar hij zich op zijn gemak voelt. Hij kijkt wat om zich heen en ziet dat hij in een verkeerde coupé zit. Met veel gêne verlaat hij de coupé eerste klasse. In het treinstel tweede klasse neemt hij plaats op een stoel die nog vrij is. De trein zet zich in beweging en meneer de Conifeer rijdt helaas achteruit, een minpuntje. Hij wil genieten van het uitzicht uit het raam. Als de trein het station en de stad heeft verlaten dendert de trein over het spoor langs weilanden met grazende koeien. Velden met bloeiend koolzaad kunnen hem wel bekoren. Hij voelt zich niet op zijn gemak in deze trein. Per toeval komt er een conducteur aanlopen in het gangpad. Meneer de Conifeer steekt zijn vinger op en krijgt de aandacht van de conducteur. Hij vraagt netjes aan de conducteur, ‘Gaat deze trein naar Amsterdam.’ De conducteur is en blijft altijd beleefd, ‘Als u via Maastricht wil wel.’