wat ik vandaag zoal tegenkwam, was de opdracht
peukengras dat doende lerend is
om een tweede keer in rook op te gaan
met een knallend koor van dan toch niet
lege aanstekers
doorprikte-blisterbramen
omhulsels van luchtledigheid
cynische façade van onschuld, zoiets
als alcoholvrij bubbelplastic —
ze maken een mens wat wijs
ik zag een enkele schoen, hopend
dat-ie alsnog zou kringlopen
via een eenbenige landloper
die feitelijk zocht naar een kruk
maar die toch had kunnen weten
dat steun niet tussen de rapen ligt
het is vooruit of achteruit
willen simplisten ons doen geloven
waren we maar wat vaker ondersteboven
wiebelend op ons schild
met iemand die ons terug
op onze pootjes zet
nog een geluk: op het eind komt alles goed
zo liet moeder ons beloven
misschien keek ik te lang door een
hoopblinde bril
morgen vertrek ik opnieuw
© Marc Terreur, Sint-Niklaas, 16 november 2024