Kalmte wappert als wangen in de wind
Mijn maag kneedt nog de storm van toen
Neusgaten herbergen stoom
Die dauwt op mijn paarse tong
Vingerknippend van torero naar matador
Op je met estoques gevulde Trojepaard
Terwijl het blauw in jouw handen tikt
De klokslag van mijn hart bepaalt
Zand schuurt onze pupillen glad
We ontmantelen kleurenblind
Neusring terug rond je vinger
Hopend dat rood ons niet meer vindt