Een abdij is bij uitstek een oord van rust en contemplatie. Niet zo in het lieflijke Landelies in de provincie Henegouwen. Wanneer ik op een zonovergoten middag nietsvermoedend naar de Abbaye d'Aulne afdaal, gaat dat gepaard met de nodige decibels. Pompende beats schallen schaamteloos over de middeleeuwse abdijruïnes. Aan de oever van de Samber prijkt een uit de kluiten gewassen podium, schreeuwerige tentjes palmen de omliggende weiden in. Ongewild vang ik een glimp op van een paar half ontblootte festivalgangers. Wallonië ten voeten uit.
'Scène sur Sambre' heet dit stukje heiligschennis. Het doet me pijn aan ogen en oren. Welke farfelu komt er in godsnaam op het idee om hier een festival te organiseren? Tomorrowland te Aulne. Met de zegen van de lokale PS. Saint Landelin (625-686) draait zich om in zijn graf. Dit is een plek van yesterday, die hooguit Gregoriaanse gezangen verdraagt. En liever nog gewijde stilte.