Heel even werd het zwart voor mijn ogen.
Dat er een kraai te pletter was geslagen,
dacht ik nog. Maar ik liet mij beetnemen
door een mondmasker dat schaamteloos
met gespreide vleugels op het asfalt lag.
Heel even werd het zwart voor mijn ogen.
Dat er een kraai te pletter was geslagen,
dacht ik nog. Maar ik liet mij beetnemen
door een mondmasker dat schaamteloos
met gespreide vleugels op het asfalt lag.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.