Schuilen

15 jul. 2022 · 129 keer gelezen · 2 keer geliket

Onder het gewicht van de stilgevallen tijd

trotseer ik een spervuur van gedachten.

 

De meeste suizen rakelings voorbij,

sommige treffen me vol: niet meer dan

losse woorden, scheldwoorden veelal,

of uitbarstingen van wanhoop,

die diepere kraters slaan dan

Russische granaten.

 

Plots raast een bulderende draak

van ijzer en glas en beton

met ellebogen en kopstoten over me

heen en komt sissend tot stilstand.

Mijn longen scheuren zich los

van hun vliezen, ribben breken.

Boven het puin dwarrelt stof

als een grijze tinnitusruis.

 

De wereld houdt zijn adem in,

schudt dan, verward,

zijn glazen vleugeltjes.

 

Ik niet. Muurvast zit ik.

 

Afgelopen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 jul. 2022 · 129 keer gelezen · 2 keer geliket