Schuldgevoel

Susanna
6 aug. 2019 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket

Gedicteerd door schuldgevoel

en incompetentie

schenk ik je nog eens bij.

Wanneer je dorst hebt,

breng ik je water.

 

Ben je moe, maak ik me klein

en vorm een trapje

voor jouw billen

zodat je niet meer moe zult zijn.

 

Is het koud, warm ik je handen

en bij verdriet lieg ik je voor.

Er mag geen zwart randje 

aan jouw dagen fris gekleurd.

 

Ik kleur je plaatjes,

wijs jij ze aan?

De lijntjes trek ik alle dicht

en sluit ze af met een strik.

 

Vinkjes van goed

en geen slecht woord,

complimenten zal ik geven,

zonder dat ik weet waarvoor.

 

Alles zo vanzelfsprekend, zodat

je je nooit meer zorgen maakt.

Mijn handen maken een kommetje

en vangen alles voor je op.

 

In mijn schoot blijft altijd ruimte,

ik geef het echt niet weg.

Mijn borsten nooit meer jong,

maar samen met jou verkleefd.

 

Al ga ik door twee hellen

simultaan of na elkaar,

mij zul je niet zien barsten

al knal ik uit elkaar.

 

Je geld is alweer op,

het mijne nog veel meer.

Maar hé, ik ben jou zoveel schuldig

alles is voor jou.

 

Ten slotte was het mijn beslissing,

dat jij hier loopt en leeft.

En heb ik jou dit aangedaan

dit ploeteren tot aan de dood.

 

Erken mij lieve zoon, zoals jij jezelf erkennen zal.

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Susanna
6 aug. 2019 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket