Dit is dé tekst: elke keer ik dans denk ik hem.
Enerzijds: mijn schaduw. Anderzijds: mijn spiegelbeeld. Deze staan mijlenver van elkaar, maar even dicht bij mij.,
Een spiegelbeeld is altijd confronterend. Mijn schaduw daar in tegen representeert wat ik van mezelf wil zien: de contouren, de bewegingen.
observatie <-> confrontatie
Ik heb de keuze: spiegel rechts, schaduw voor. Toch is mijn keuze voor mijn schaduw geen 'val in de ontkenning'
Ik herken: die delen van mezelf die ik wil herkennen, wil zien of liever wil zijn. maar zonder mijn spiegelbeeld te ontkennen want dat is er altijd..
Mijn schaduw volgt me, mijn spiegelbeeld ziet me.
of: mijn schaduw geeft mij betekenis net door details weg te laten, en dat is geen meerwaarde maar wel een herkenningspunt.